Nadat wij in 2017 helaas niet mee konden, hoopten wij op 2018. Deze hoop was bijna vervlogen, maar op het laatste moment kwam de verlossende aanmelding van Annelies en ging de reis door.

Het was mijn 4e bezoek aan dit land. En ik wilde mijn ervaring met deze sympathieke mensen en het prachtige landschap en de bijzondere cultuurschatten graag delen met mijn vriendin.

Speciaal de bijzondere afwisseling van deze reis maakte hem uniek.

De cultuur en hectiek van de Kathmandu vallei de eerste dagen.

Wel bijzonder gecompliceerd voor ons alle incarnaties en verschijningen van de diverse goden.

De aardbeving van 2015 heeft de vallei zwaar getroffen, maar er wordt heel hard aan herstel gewerkt met hulp van UNESCO.

Na een prachtige busrit de rust van Pokhara met de prachtige uitzichten op de Annapurna keten. Helaas ook de vervuiling met overal plastiek flessen en bakjes.

Hier de innerlijke verdieping met de yoga en meditatie. De prachtige rustgevende stem van onze yoga lerares.

Helaas waren de oefeningen voor mij wat te moeilijk: onwillige spieren. Gedaan wat mijn lichaam toestond.

Meditatie ging beter.

Tussen de yoga en meditatie veel rust: wandelen, massage, Tibetaans vluchtelingenkamp met handel en cultuur.

Prachtige zonsopkomst in Sarankot. Daarna enkele dagen een lichte trekking door een schitterend landschap met prachtige vergezichten en schilderachtige dorpjes. Ook deze wandelingen maken je hoofd leeg van de stress van alledag thuis en op het werk.

En overal de sympathieke, aardige mensen in hun kleurrijke kleding.

Als afsluiting een bijzonder geslaagd afscheidsdiner met muziek en dans.

Kortom het werd de unieke reis waarop wij ook gehoopt hadden en wat ook de reden was om voor Sunita te kiezen met Henk en Gemma als bijzonder zorgzame en sympathieke begeleiders.

Wij kunnen hiervan nog lang nagenieten. Dick Groenen.